حافظه فلش
همه ما در رايانه‌مان فايل‌هاي مختلفي داريم. تصاوير و فيلم‌ها، فايل‌هاي Word و ساير اسناد از جمله فايل‌هايي هستند که به‌طور روزمره از آن‌ها استفاده مي‌کنيم. همچنين در موارد بسياري پيش مي‌آيد که قصد داشته باشيم اين اطلاعات را از رايانه‌اي به رايانه ديگر منتقل کنيم. راه‌هاي مختلفي براي انتقال فايل‌ها از يک رايانه به رايانه ديگر وجود دارد. مي‌توان فايل‌ها را از طريق ايميل و اينترنت به طرف ديگر ارسال کنيم يا مي‌توانيم اين فايل‌ها را روي CD يا DVD رايت کرده، به رايانه مقصد انتقال دهيم اما از همه اين روش‌ها ساده‌تر، استفاده از يک حافظه فلش است. حافظه فلش به بيان ساده، يک حافظه جانبي است که در هنگام کار، مانند يک درايو در رايانه قابل استفاده است. سرعت ارتباط با حافظه فلش بسيار بالاست، بنابراين در صورتي که در حال کار با فايل‌هاي کم حجم باشيم شايد اصلا متوجه انجام عمليات انتقال نشويم. در اين شماره سعي مي‌کنيم بيشتر با اين حافظه جانبي آشنا شويم.
قبل از شروع صحبت درباره حافظه فلش، بايد منظور خود را از اين واژه شرح دهيم. حافظه فلش انواع مختلفي دارد. در اين‌جا منظور ما معني متداولي است که به حافظه فلش معروف است؛ همان حافظه‌اي که در يک سر آن يک درگاه سخت‌افزاري USB قرار گرفته و در قسمت ديگر آن قطعه‌اي به شکل‌ها و طرح‌هاي مختلف قرار دارد. قسمت جانبي حافظه فلش از يک چيپ و يک قاب تشکيل شده است. قاب حافظه فلش به قدري تنوع ظاهر دارد که گاهي با ديدن يک قاب خاص، متوجه نمي‌شويم که در حال مشاهده يک حافظه فلش هستيم.
وقتي يک حافظه فلش را در دست مي‌گيريد، در ظاهر دو قسمت را مشاهده مي‌کنيد. قسمت نخست درگاه USB آن است که به طور قطع از جنس فلز است. قسمت دوم قسمت قاب آن است که همان‌طور که گفته شد، انواع و شکل‌هاي بسيار متنوعي دارد. در اين ميان برخي از فلش‌ها به شکلي ساخته شده‌اند که قسمت USB آن در قسمت قاب مخفي مي‌شود. در هنگام کار با اين فلش‌ها بايد دقت لازم را هنگام اتصال فلش به درگاه USB رايانه به خرج دهيد، زيرا اين امکان وجود دارد که با شکسته شدن اين قسمت، حافظه فلش شما براي هميشه از کار بيفتد.
براي اتصال حافظه فلش به رايانه کافي است درگاه USB را روي قسمت خارجي رايانه‌تان پيدا کنيد. مراقب باشيد اين درگاه را با درگاه HDMI اشتباه نگيريد. درگاه HDMI شباهت زيادي به درگاه USB دارد. تفاوت ظاهري اين دو درگاه در اين است که درگاه USB به شکل يک مستطيل کامل است، حال آن‌که درگاه HDMI به شکل مستطيلي است که يک ضلع بزرگ آن انحنا دار است. همچنين هر رايانه تنها يک درگاه HDMI دارد، حال آن‌که تعداد درگاه‌هاي USB در رايانه‌هاي جديد بيشتر از يک درگاه است.
پس از اتصال حافظه فلش به رايانه، اين دستگاه به‌طور خودکار فرآيندي را آغاز مي‌کند که منجر به شناخته شدنش توسط رايانه مي‌شود. بنابراين هيچ گونه از حافظه‌هاي فلش نياز به «نصب کردن» يا «Install» ندارند و عمليات نصب همواره به‌طور خودکار انجام مي‌شود.
مراقب باشيد! بسياري از ويروس‌هاي امروزي از طريق حافظه فلش انتقال پيدا مي‌کنند. بنابراين در مرحله نخست، نبايد اجازه دهيد حافظه فلش به‌طور خودکار باز شود. با نگه داشتن دکمه Shift در هنگام اتصال فلش به رايانه و همچنين کنسل کردن و بستن تمام پنجره‌‌هايي که پس از نصب حافظه فلش نمايش داده مي‌شود (به خصوص پنجره‌اي که از شما سوال مي‌کند که قصد داريد محتويات حافظه فلش را با چه نرم‌افزاري باز کنيد و در آن دکمه Open نيز وجود دارد)، مي‌توانيد تا حد زيادي اجازه ورود ويروس‌ها به رايانه‌تان را ندهيد. تا اين‌جاي کار اجازه نداده‌ايد هيچ پنجره جديدي باز شود. در ادامه اگر قصد کپي فايل روي فلش را داشتيد، بدون باز کردن حافظه فلش، فايل مبدا را کپي کرده، My Computer را باز کنيد. سپس روي درايو حافظه فلش کليک راست کرده و گزينه Paste را انتخاب کنيد. توجه کنيد که در اين روال حافظه فلش را باز نکنيد. اگر قصد باز کردن حافظه فلش را داريد، حداقل کاري که مي‌توانيد جهت دور نگه داشتن بسياري از ويروس‌ها انجام دهيد اين است که فلش را از طريق نوار آدرس باز کنيد. براي اين‌کار My Computer را باز کرده و کاراکتر مربوط به درايو فلش را پيدا کنيد (اين کاراکتر يکي از حروف الفباي انگليسي است و داخل علامت پرانتز در کنار : نوشته شده‌است). سپس از طريق نوار آدرس، اين کاراکتر را در کنار علامت : نوشته، Enter را فشار دهيد (به عنوان مثال، تايپ کنيد E:). به اين شکل به محتواي فلش دسترسي پيدا خواهيد کرد و به احتمال زياد رايانه‌تان ويروسي نخواهد شد.